Wetenschappers hebben onthuld dat er mogelijk enorme hoeveelheden vloeibaar water diep in de rotsachtige buitenste korst van Mars verborgen liggen. Hoewel het bestaan van waterijs op de polen van Mars goed is gedocumenteerd, markeert deze studie de eerste keer dat vloeibaar water op de Rode Planeet is gedetecteerd.
De studie, getiteld “Vloeibaar Water in de Middenkorst van Mars”, werd recentelijk gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Het onderzoek werd uitgevoerd door een team van onderzoekers van de Universiteit van Californië, San Diego, bestaande uit Vashan Wright, Matthias Morzfeld en Michael Manga.
Deze ontdekking kan ons begrip van de watercyclus op Mars aanzienlijk bevorderen door nieuwe inzichten te bieden in het klimaat, het oppervlak en de interne evolutie van de planeet. Bovendien kan het een nieuwe impuls geven aan de voortgaande zoektocht naar bewijs van leven op Mars.
Methodologie van het Onderzoek
De onderzoekers baseerden hun bevindingen op gegevens die zijn verzameld door NASA’s Mars InSight Lander, die in 2018 op de planeet landde en zijn missie voortzette tot december 2022. De lander was uitgerust met een seismometer die seismische golven registreerde die werden veroorzaakt door marsbevingen en meteorietinslagen gedurende vier jaar. Gedurende zijn missie registreerde InSight meer dan 1300 bevingen, waardoor wetenschappers diep in het binnenste van Mars konden onderzoeken.
Door de snelheid en het gedrag van deze seismische golven te analyseren, konden de onderzoekers afleiden door welke materialen ze heen gingen. Ze gebruikten een geofysisch model, vergelijkbaar met die welke worden gebruikt om ondergrondse watervoorraden en olievelden op aarde in kaart te brengen, om de gegevens te analyseren. Dit model suggereerde dat diep onder het oppervlak van Mars, op diepten variërend van 10 tot 20 kilometer, zich een laag van gebroken stollingsgesteente bevindt, mogelijk graniet, waarvan de scheuren gevuld zijn met vloeibaar water.
Belangrijke Bevindingen
De bevindingen van de studie suggereren dat dit water mogelijk miljarden jaren geleden van het oppervlak van Mars ondergronds is gesijpeld, toen de planeet nog rivieren, meren en mogelijk oceanen had. Volgens Vashan Wright, een van de co-auteurs van de studie, “Op aarde sijpelt grondwater van het oppervlak ondergronds, en we verwachten dat dit proces ook op Mars heeft plaatsgevonden… Het sijpelen moet hebben plaatsgevonden tijdens een periode waarin de bovenste korst warmer was dan vandaag de dag.”
Als de gegevens van de locatie van de InSight Lander representatief zijn voor heel Mars, zou de hoeveelheid water die in deze rotsbreuken is opgesloten genoeg kunnen zijn om een oceaan van 1 tot 2 kilometer diep te vullen.
Hoewel deze ontdekking niet direct wijst op het bestaan van leven op Mars, opent het wel de mogelijkheid van een bewoonbare omgeving. Michael Manga, een andere co-auteur, merkte op: “Water is noodzakelijk voor leven zoals wij het kennen. Ik zie niet in waarom [het ondergrondse reservoir] geen bewoonbare omgeving kan zijn. Dit is zeker waar op aarde — diepe mijnen herbergen leven, de bodem van de oceaan herbergt leven. We hebben geen bewijs van leven op Mars gevonden, maar we hebben in ieder geval een plek geïdentificeerd die in principe leven zou kunnen ondersteunen.”
Gevolgen voor Marsverkenning
Hoewel deze ontdekking een belangrijke stap voorwaarts is in ons begrip van Mars, stelt het uitdagingen voor degenen die de menselijke kolonisatie van de planeet overwegen, zoals Elon Musk. De onderzoekers wezen erop dat boren tot 10 tot 20 kilometer diep op Mars om toegang te krijgen tot dit water een uiterst moeilijke taak zou zijn, waardoor deze bron minder toegankelijk is voor potentiële toekomstige kolonisten.
