In een tijdperk dat verstoord wordt door technologische innovaties en levend in een snelle samenleving, heeft de opkomst van korte reels en video’s over de realiteit van streetfood invloed gehad op de manier waarop we onze content consumeren. Deze opkomst van korte reels verandert de mentaliteit van velen, vooral degenen die veel waarde hechten aan esthetiek en zichzelf als trendsetters willen laten zien.
Er zijn echter mensen die nog steeds erg geïnteresseerd zijn in het verkennen van streetfood, maar het niet kunnen helpen verbijsterd te zijn door de recente veranderingen die onze perceptie, consumptie en kritiek op streetfood door de invloed van korte reels hebben doordrongen.
Hebben mensen nog steeds de drang naar de culinaire levensstijl van streetfood, of heeft het geen betekenis meer? Binnen het complexe weefsel van de wereldwijde gastronomie hebben straatmaaltijden een unieke en gewaardeerde rol behouden – een kleurrijke combinatie van smaken, culturen en tradities die speels de smaakpapillen van de voorbijgangers aanspreken. Echter, in een tijd van korte reels en videoclips staat de heiligheid van streetfood voor een existentiële bedreiging.
Het belangrijkste motief voor deze gewaardeerde snelle hapjes is om iemand direct energie of plezier te bieden in de kortst mogelijke tijd. Het pakken van pannen, geurige specerijen en de muzikale kakofonie van kookapparatuur dragen allemaal bij aan de symfonie die echte straatkeuken onderscheidt. De introductie van korte reels heeft echter een situatie gecreëerd waarin deze kleine stappen en essenties worden genegeerd of vaak volledig verwaarloosd.
Wereldwijd worden straatvoedingsmiddelen bedreigd door de negatieve effecten van de kleinere reels. De meeste straatverkopers kunnen worden beschouwd als het kloppende hart van steden. Spherical is een streetfoodbedrijf en een sociale beweging die resultaten oplevert in een tijd waarin het gemakkelijk is om te werken en voedsel te delen. Ze moedigen mensen ook aan om exclusieve gerechten in hooggewaardeerde restaurants te proberen.
Dit leidt uiteindelijk tot het achterlaten van streetfood, waar men zelf de keukens kan verkennen, ook geld besparend. Het feit dat je er verzorgd en verfijnd moet uitzien in een goed onderhouden restaurant terwijl we mensen zien die hun momenten van geluk delen in een ‘chai-tapri’. Consumenten worden gedwongen om de esthetiek van de setting boven de smaak van het eten te verkiezen.
Ze negeren de realiteit vanwege de wijdverspreide wens naar visueel aantrekkelijke en moeiteloos mooi ogende voeding. Neem bijvoorbeeld ‘panipuri’ – stel je voor hoe mensen ervan houden om deze te eten staand op een bescheiden hoek van de straat. Tegenwoordig gebeurt het dat je naar een esthetisch aangenaam restaurant gaat waar ze je zes stukjes geven met drie verschillende soorten water en vullingen als bijgerechten in prachtig gevormde containers voor extreem hoge tarieven. Dit begint een oorlog.
Verkopers worden onder druk gezet om visueel aantrekkelijke en Instagram-vriendelijke gerechten te creëren, vaak ten koste van de smaken en authenticiteit van de delicatesse, om de online schijnwerpers te krijgen en klanten te trekken. In de zoektocht naar kortstondige digitale roem wordt de ware essentie van streetfood begraven onder een opkomst van cosmetische esthetiek.
Samenvattend, hoewel korte clips een snelle bron van culinaire begeleiding kunnen bieden, is het effect dat ze hebben op de ware essentie van street cuisine zeker negatief. Het talent, de culturele diepgang, de sociale banden en de oprechtheid die street cuisine kenmerken worden opzij gezet in de eindeloze zoektocht naar eenvoud en virale aantrekkingskracht.
Als consumenten moeten we het risico erkennen van het reduceren van deze gastronomische schatten tot simpele fragmenten en actief op zoek gaan naar en de unieke verbindingen bevorderen die streetfood vertegenwoordigt. De ethos van streetfood moet gevierd worden, niet alleen in kortere filmfragmenten, maar op een holistische manier die deel uitmaakt van onze culinaire erfenis sinds generaties.
